Baldrick Brothers - Clash o/t Coverbands Gebouw-T in Bergen op Zoom -14 juni 2013

Ik ben er heilig van overtuigd dat muziek niets met competitie te maken heeft. Dat is volgens mij de belangrijkste reden dat er tijdens megafestivals nauwelijks agressie is en bij een bescheiden voetbalmatch ze elkaar om niets de hersens in timmeren. Het is dan ook een beetje dubbel dat we ons lenen voor zo 'n bandcontest waarbij ik me niet kan bedenken welke andere soortgelijke coverband zich zal gaan meten aan onze eigenzinnige Country Punk'a'Billy. Dat neemt niet weg dat we een optreden in het Bergense Gebouw-T toch wel erg aantrekkelijk vinden. Niet viest van een uitdaging wist Andre ons dan ook zonder veel verweer over te halen en stonden we zonder overleg van CD, DVD of YouTube promo in 1 klap in de voorronde van Zuid-West Nederland.

De avond zelf was jong toen we elkaar, m.u.v. Jaap, bij de Brabant-gig-ontmoetingsplaats langs de snelweg hadden opgewacht, om vervolgens als 1 broederlijke familie Gebouw-T binnen te stormen. Aldaar aangekomen werden we na 10 minuten afwachten door een hangjongere geattendeerd op het feit dat we ons voor het jeugdhonk begaven en de voordeur van het T gebouw zich aan de andere zijde bevond.

Koen had voor meerijdende stemgerechtigde fans gezorgd en we vielen daarmee alsnog als 1 geheel bij T binnen. Daar stond op het podium de eerste band klaar voor een linecheck. We hadden ruim de tijd om via de achterdeur onze spullen naar binnen te brengen en alles op het podium in gereedheid te brengen om een zo snel en makkelijk mogelijke ombouw te hebben voor ons optreden later op de avond.

Na enig onderzoek bleek het uiteindelijk voor mij het eenvoudigst om de aanwezige Koch Top te lichten, m'n combo op de speaker te zetten en deze met de 16 ohm ingang te verbinden. Voor het eigen soundje nog even m'n Champ op het drumpodium en ..... RAHHHEEEE!   :o)  Nauw, mijn draaiboek is klaar.

De briefing verloopt gemoedelijk in het zonnetje achter het gebouw. De jury zou bestaan uit de organisator himself, we hebben een kwartier ombouwtijd, er komt weer een Veronica programma met de beste bands en de winnaar van het gehele spelletje mag 20 optredens in de Benelux verzorgen. (slik) Zo, nu maar eerst een biertje en wat babbelen met de andere aanwezige muzikanten.

De avond begint met een band uit Tilburg. Het gezelschap met zangeres speelt een gladde (hard)rock set met bekende en onbekende nummers. De onbekende klinken beduidend overtuigender dan de bekende. Tijdens de sound check kwamen we tot de conclusie dat 1 van de gitaristen een behoorlijke gelijkenis met Meat Loaf in zijn glorie jaren vertoonde. Het was haast shocking toen hij vervolgens ook nog een aardige versie van de grootste Bat II hit vertolkte.

Nog een half uur en waar blijft Jaap? Onze frontbroer zou “wat” later zijn i.v.m. een BBQ van zijn werk. Een paar tellen na mijn verstuurde SMS gaat m’n telefoon en aan de andere kant van de lijn verteld Jaap me dat hij er aan komt, maar nu nog in Wilhelminadorp staat. Mocht ik nog niet gespannen zijn dan krijg ik het nu wel erg Spaans benauwd. Gelukkig weet Monique de grap te verraden en een kwartier voor tijd is de band alsnog compleet.

Na de laatste noten van de eerste band maakt de sympathieke Meat ruimte om mijn zooi op te kunnen stellen.

Alles staat in een vloek en een zucht en we zitten dan ook snel te midden van de sound check. De Koch speaker blaast flink veel bas over het podium en ik blijk 'm ook er hard te hebben gezet. (Dat ik dit durf toe te geven?!?) De sound is, door gebruik van mijn eigen versterker(s), gelukkig verder als vertrouwd.

Met mijn snoerkeuze heb ik dankzij het vreselijk grote podium, de plank flink mis geslagen. Ondanks mijn ruime bewegingsvrijheid is het ondoenlijk om dicht bij Ronald te komen, wat voor sommige nummers een must is. Bij “Straight A's” zitten Jaap en Andre gezamenlijk op de rand van het drumpodium en baal me rot dat ik zelfs nog niet eens in de buurt kan komen. Geef mij maar een vierkante meter in een drukke kroeg. Bij “Write It All Down” ben ik Koen z'n tempo kwijt en met gebrek aan onderling contact valt Ronald op een volledig ander moment in dan ik. Het klinkt dan ook nergens naar en het duurt tot na het couplet dat ik weer goed zit. Respect voor een band als Triggerfinger die ongeacht het podium altijd op dezelfde afstand bij elkaar gaat staan voor die broodnodige chemie. Is dat niet waar we zelf ook altijd voor pleiten? Verder is het alleen maar lol op het podium. Dan nemen we het timingproblemen maar op de koop toe. De geluidsman van de podiummix heeft het ook bijzonder naar zijn zin en staat een eigen feestje te bouwen achter de knoppen.

Op het moment dat ik “Bloody Mary Morning” als volgend nummer op de play list zie staan, besef ik dat m'n glazen slide nog in m'n koffer ligt. Snel schieten de overige nummers aan mij voorbij en maak snel de conclusie dat ik gelukkig geen capo nodig heb, die in hetzelfde microfoontasje in m'n koffer zit. Dan maar slieren met de blote vingers. Au!

De van te voren door Jaap en Andre strak uitgestippelde play list paste precies binnen de 45 minuten. Maar goed ook, want anders hadden we “That’s Live” met tegenzin moeten schrappen.

De zaal is op een handje vol mensen na, leeg te noemen. Maar de vrienden, bekende en passanten die er staan, staan ons na “Jesus” uitgelaten toe te juichen. Althans, zo komt het vanaf het podium op ons over. Wanneer we direct plaats maken voor de volgende band komt de geluidsman van The Clash (nee niet de podiummixer) enthousiast naar mij toe; "Jezus wat heb jij een goed geluid! Hoe maak je dat?" Dank je, dank je! Nou, mijn avond kan niet meer stuk. :o)

Nog stuiterend van de adrenaline weten de leden van de volgende band ons nog wat sympathieke complimenten toe te spelen. Tijd voor bier en snel het publiek in.

De band na ons komt wederom uit Tilburg. Het beheerst en correct spelende gezelschap geeft een allround geoefende semiprof indruk. De play list gaat van verrassend (Beyonce) tot oubollig (Let It Be), van Engelse rock tot Nederlandse tienerpop, en alles is keurig gespeeld. Het is wat flauw om er kritische opmerkingen over te geven, omdat de band beduidend betere muzikanten zijn dan wij. Maar met het ruim gevarieerde repertoire komt het niet over als een band met een duidelijke richting. Ik ben wel direct verlieft op de Les Paul met Bigsby, maar snap niet dat iemand nog met een dubbele jaren 80 Yamaha-synthesizer-keyboard-geval, met zo’n irritant nep piano soundje, nog op een podium durft te stappen. Maar verder alleen respect voor onze grootste rivalen van de avond.

Als laatste band staan een Bergen op Zoomse band op de planken. De band is leuk, maar heeft een bassist met een 5 snarige bassist. Of hij heeft dat ding nog maar pas of hij had 'm die avond verkeerd om omhangen. Maar ach, iedereen heeft wel eens een mindere dag. Gelukkig wist het enthousiasme van het zangeresje en het spel van de gitarist met Sunburst PRS een hoop te compenseren. Overigens maakte de Jack White blik van de andere gitarist ook een genoeglijke indruk.

De verbazing was die avond niet groot toen de technische jury de muzikantenacademici als beste uit koos. Stille hoop was er nog even voor de publieksprijs, maar met een concurrerende band uit Bergen op Zoom was ook dat een bekeken zaak.

Uiteindelijk zijn we zelf toch zeker ook als groot winnaar weg gegaan. Een optreden in gebouw-T, een top avond met de band en geen verplichtingen om volgende keer weer op te moeten komen draven en geen kans op 20 optredens ergens in de Benelux voor een publiek wat waarschijnlijk niet op ons zit te wachten.

Maar wel met een CD en juryrapport naar huis. Conclusie:

Helaas. Heel onze muzikale droom aan diggelen. We zijn dankzij de vakjury geklopt door een band met eindejaars studenten van de Tilburgse Rockacademie en door de publieksjury door een jong bandje uit Bergen op Zoom met hele families aan eigen publiek. We dragen ons verlies met trots. :o) Maar we hebben wel in gebouw-T gestaan. Op naar Paradiso. Was een leuke avond.

Juryrapport in het kort:

Stem techniek: Goed Stemgeluid

Presentatie: Goed. Interactief.

Samen spel: Balans Goed.

Techniek: Buiten wat schoonheidsfoutjes goed optreden.

Arrangement: Functioneel tot verrassend.

Individuele Prestatie: Goed. Dynamisch, boeiend en interactief.

Repertoirekeuze: Goed. Allen binnen jullie macht.

Beoordeling instrumentaal: Presentatie is zeer entretaining. Goede Sounds.

Totale beoordeling: Leuke formule. Band met mogelijkheden. Goede Sounds.

Jammer dat zijn handschrift zo slecht is, anders had ik de negatieve punten ook nog kunnen lezen.

Ik heb nu al weer zin om in een rokerige kroeg te gaan spelen. Maar eerst vakantie.