Pastorale au Parvis: vrij vertaald, "Herderlijk (?) muziekstuk op het kerkplein". Op zich erg vernuftig gevonden. Het herderlijke zal dan met name op het vroegere schaapscheerdersfeest betrekking hebben en het kerkplein is in deze een kerktuin. Zonder die kennis deed het mij, en willigt een hoop met mij, aan een christelijk feestje, georganiseerd voor de plaatselijke pastoor, doen denken. Dan wordt het al een stuk minder aantrekkelijk allemaal. Dat moet vast ook de reden zijn geweest om na 20 jaar op een ander concept over te stappen. Het alternatief is de, op zich ook niet echt vernieuwende, maar reuze populair zijnde, American en Rockabilly days. Een aantal ouwe Cadillac's, wat ol'time motoren, een vinylkraam, bier en hamburgertentjes en vooral 50s livemuziek. En dan noem je het 60s festival, wat mij meer doet denken aan de hoogtijdagen van bands als de Stones. Ach, een decennia meer of minder wordt niemand warm of koud van. Als de sfeer en de muziek maar goed is, dan kan er weinig aan stuk.
Tijdens ons Ovezands feestje waren we door Cecil uit Nisse gespot waarna we door DD-Kees op de poster, uh, het programma zijn gezet. Vast te laat voor de drukker mis ik onze naam op de flyer die ik op het Vlissingse equivalente themaweekend tegen kom. Wellicht ligt het ook aan onze vrije programmering. De 2 bands op het affiche hebben beiden een vast afgesproken speeltijd. Five'O Matics van twee tot vier en Golly Gosh Darn van half vijf tot half zeven. Beiden met een pauze. Wanneer we vooraf om half twee beginnen met een setje van een half uur, spelen we in totaal 4 sets akoestisch tussen het publiek.
Rond half 1 op de parking tegenover Bosman. Mijn spul in de bus om met z'n tweeën rond de kerkring een plekje te vinden. Ruim plaats blijkt en Koen parkeert z'n transporter tegenover de gevel van een behoorlijk bejaard echtpaar. Moeders is dolblij met de bus die net buiten haar gezichtsveld, voorkomt dat er nog een vierwieler haar zicht kan ontnemen. Redelijk aangedaan verteld ze dat het haar laatste dorpsfeest zal zijn, maar weinig keus hebben we niet en zetten het gele/grijze gevaarte alsnog in de straat achter het podium. Gelukkig blijkt er verder die dag niets meer in de weg te staan.
Wanneer om half 2 de podium-sound-check klaar is, starten wij op traditioneel tafelkleed voor het podium en maken een route langs het vroege volk. En dat zijn er al aardig wat. Op Straight A's na, met die lastige eerste zin en een tegendraads slagje waar m'n kompaan niet op komt, doen we het best goed. Het duurt helaas even voor de Five'O ons stokje overneemt voor een goeie flow tegenover het publiek, maar kwart over zijn ze dan toch begonnen. Tussen de nummers door zien we even kans om onze nieuwe vriendin en tevens oudste inwoonster (93) van Nisse, samen met manlief, met Straight A's (met correcte openingszin) een serenade te geven. Voor onze 2de set staan we, samen met onze drummer in Maggiblik, op 't vinkentouw te wachten tot de Vlissingers toe zijn aan een biertje.
De biertafels zijn te fragiel om op te staan, dus maken we een nieuwe ronde door het publiek waar het inmiddels al behoorlijk druk is geworden. Een bijzondere mengeling van geitenwollensokkenkunstenaars, Rockabilly's, bikers (colours), locals een veel fietsers uit de zak, waaronder "veel" oude bekenden uit mijn eigen Old Stomping Ground. Tijdens onze laatste set wordt ik zelfs enigszins verrast door herinnering uit een paar Boeddhajaren geleden. En opnieuw komen de Stones, dit keer samen met de Womacks in m'n gedachten voorbij. De 60s hebben dan blijkbaar toch onbewuste invloed op het muzikale brein.
Het miezerige motregentje is al van net na de middag vertrokken en inmiddels brand het zonnetje op het druk bezochte, met bomen omringde grasveld. Het geheel doet me nog het meest denken aan een Frans tuinfeest. Een uitzonderlijke locatie voor een feestje als dit. De VW-keverbusjesdag in Goes lijkt eerder positief dan spelbreker te zijn. Voor sommigen juist een prima combinatie voor een motorritje naar beiden. Er zijn er zelfs die er voor kiezen om in de VW-bus naar Nisse te komen. Ons laatste muzikale feit is een privé uitvoering uit de luwte van de podiumspeakers voor 2 goeie bekende dames van Koen. Een geslaagde dag dus. Op de parkeerplaats van Bosman kieper ik nog even vakkundig m'n broekzakken leeg met een berg plectrums e.d. Thuis kom ik er achter dat ook m'n huissleutel onder de noemer e.d. viel. Na een ritje 's-avonds terug blijkt het hekwerk gesloten, maar met wat klim en klauterwerk weet ik met goed gevolg de parkplaats te bereiken. Ondanks het 50s repertoire van de bands blijft Painted Black uit lang vervlogen tijden nog een kleine week in m'n hoofd na suizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten