Na een fantastische gig met de Baldrick Brothers vorig jaar op festival Geniet, waren we erg blij met het verzoek van Penny om met z'n tweeën overdag wat muziek te maken tussen het "genietend" volk rond de struisvogelboerderij aan de rand van Wemeldinge. Enigszins verbaast was ik wel dat we door halfbroer Henne ook met de Baldrick Brothers voor hetzelfde festival werden gevraagd. Is er wel voldoende gecommuniceerd binnen dit festival genootschap? Maar zo blijkt, dus wel degelijk en zo staan we met beiden op het affiche.
De bewuste genoten hebben er een kunst van gemaakt om aan een gezapige braderie een 2.0 toe te kennen. Een aloud thema in een hipper jasje met een hoop extra's op een fantastische locatie rond hof Keizersweel. Georganiseerd, maar nog steeds met plattelandse nonchalance rommeligheid. Heerlijk.
Na weken van zon en droogte zijn de dagen en nacht vooraf weer nat, zoals ook het jaar ervoor. Wanneer we rond 12:00 aankomen is het nog steeds aan het miezeren. Koen is langs mij gereden en zo komen we gezamenlijk aan. Ondanks de berichten voordien kunnen we voor het podium parkeren om uit te laden. Dat is wel zo fijn, want voor de Company en de Baldrick gebruiken we beiden een geheel ander instrumentarium. "Waar kunnen we het kwijt, Henne?" "Oh, zet maar alvast in de hoek van het podium". Slik. Een kwartier later zie ik Henne wit wegtrekkend naar het volle podium kijken. Misschien moesten we ook maar wat in de "tunnelkast" zetten. Deze overdekte werkplaats/opslag/schuur in nissehutvorm is overspannen met doorzichtig plastic. Bijzonder geschikt om komkommers, pompoenen en kroppen sla in groot te brengen, maar zelfs als kleedkamer te warm en benauwd om het tot je laatste boordenknoopje uit te kunnen houden. Maar wel lekker ruim en rustig.
Het veld is een kraampjescircuit met op strategische plaatsen een vlonderpodium voor de artiesten. Waaronder ook wij. Onze route begint met een optreden achterop naast het caravantje met koffie en zoetigheden van Missie Applepie, waar we toevallig ook tijdens Straatfestival Ovezande naast hadden gestaan. Een fijn wederzien en Koen wordt meteen de "keuken" in gesleurd voor een foto. Wie wil er niet met zo'n getatoeëerde knuffelbaard op de foto. We starten onder een grauwe lucht met een lichte miezer motregen. Niet eens nat genoeg om voor naar binnen te gaan, maar wel wat sfeerbepalend. Gelukkig hebben we wat familie, collega's. kennissen en passanten als publiek en met een grap en grol slaan we ons door onze eerste set. We hebben hier ook de mogelijkheid om af en toe onze stek te verlaten en al zingend langs de kraampjes te lopen.
Om half 3 staan we op het podiumpje halverwege het erf, waar eerder de 2 jonge gasten een setje met gitaar deden. Een hoop wind en een zijlendakje op minder dan 1,85 hoogte. Eerst gepoogd om er voor te staan. Maar vervolgens, helaas geen best besluit bleek achteraf, ondanks het minimale publiek naar de bar verkast om ons rond de picknicktafels te vervoegen. Helaas nemen we (te) weinig omstanders mee. Wel hebben we 2 primeurs te pakken en staan we tot 2 keer toe op de "festivals impressie" in beeld en geluid van fotograaf en geluidstechnicus; Nico. De primeurs zijn Wisedom of a Stone op banjo en Leroy. Voor mij weer een ukelele nummer erbij en een Jim Croce ol’time favorite van Koen. Aan het eind van de set gaan we wederom aan de wandel en dat pakt goed uit.
Om 16:15 staat onze laatste set geprogrammeerd op het "grote" podium met "eigen" versterking. We doen ons uiterste best, maar veel reactie krijgen we niet echt uit het sowieso minimale publiek wat zich al hangend op het terras en achter de statafels verschanst. Halverwege komt onze brotherhood het podium vol leggen met instrumentarium voor onze bandgig. Op dat moment vind ik het geen straf om ons laatste nummer af te ronden en ons op te maken om lekker 2 uur met een elektrische gitaar te mogen knallen. De laatste oefenavond na enige worsteling nog twee sets van een uur afgedwongen. De programmeur heeft ons, geboekt voor 2x 3 kwartier, op het affiche gezet tussen 17:30 en 19:30 (2 uur dus), terwijl wij de laatste act zijn op een festival wat tot 20:00 uur duurt. Ik zag de bui al hangen en om discussies op het podium te voorkomen had Jaap de lijst aangevuld, zodat we uiteindelijk om 19:45 ons laatste toegift hadden gedaan. Helaas moesten we dan nog mensen uitleggen dat we echt niet te vroeg zijn gestopt.
Het grootste deel van ons eerste set kamp ik met het euvel dat ik nog met m'n hoofd in de akoestische Company set zit en dat ik door een goede raad van de technicus uit Ossenisse niet of nauwelijks hoorbaar ben voor het publiek. Voor mijzelf had ik m'n Koch namelijk schuin achterover gelegd, maar dan kom je zonder uitversterking van de instrumenten niet ver met een publiek wat ruim een meter lager in de buitenlucht staat. Om onverklaarbare reden stond ik sowieso op m'n Guild te harken om er een kleinbeetje swoeng in te krijgen. Gelukkig ziet Nico mij worstelen, klimt op het podium en gooit alsnog een microfoon voor m'n gitaarversterker. De redder van de dag. Vanaf dan is het wat mij betreft feest. Vlak voor onze korte pauze doet Koen een muziekquiz met als troffee een "Cunning Plan" CD. Onze oefenruimte buurman van de band Nixtrix weet ons te overtuigen met de originele artiesten van Solitairy Man en als ik het goed herinner 1 van onze Cash covers.
Er is nog volop drank en eten om het publiek op het terrein te houden en met een redelijke aanwas van Weumelingenaeren met behoefte aan zon, bier en muziek is het een uitermate aangename sfeer om het entertainment voor te mogen verzorgen. Het hoogte punt is Senorita. Koen en Jaap staan al vrij snel voor het podium en Andre en ik volgenden niet lang daarna. Ronald blijft deze keer niet alleen achter, want voor ons onopgemerkt klimmen Patricia en Izaäk achter ons het podium op. Het geheel wordt fantastisch met de camera van Nico vastgelegd. Wanneer Koen m'n snoer eruit loopt ontdek ik pas onze plaatsvervangers op het podium.
De sfeer is aardig ontploft en ook deze editie eindigen we weer in een zonnig zaterdagavondfeest. Met een serieuze hamburger en een kouwe Jupiler sluiten we ons bandseizoen af en gaan onze zomerstop tegemoet. Gelukkig hebben we nog wat optredens met de Company in het vooruitzicht. En met veel zin kijk ik al weer uit naar onze najaar-toer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten