De druilerige middag rond de kerk in Schore heeft ons veel goeds gebracht. De Borselse Cultuurraad in de hoedanigheid van Lotje, wil ons graag in Augustus voor de jaarlijkse Oeljebroelje. Als ik me niet vergis een cultureelfestival in en rond slot Ellesdiek. Helaas wordt het hele gebeuren verplaatst naar een datum midden in onze vakantie. Alternatief is Kleinkunst op Stoom. Wat ons betreft zelfs een nog betere optie. 2x op en neer á 40 minuten per rit in een museum op wielen. Ideale plek voor een duo als ons. Mijn “creatieve” vertaling van Hoedekenskerke in Billycock church (letterlijk: bolhoedkerk) in de vooraankondiging, blijkt onbedoeld gênant en vergezocht, dus maken we er gewoon “Murder on the Goes/Borsele Express” van. In de aanloop ernaar toe verzint Koen een Stille Willy/Bleeke Jet tekst over een soort spoortrein onder de noemer 619. Geniaal gevonden. Ook Texas 1945 van Guy Clark pas in het treinconcept en Folsom Prison zat al vaker in onze set. Het keuze menu op de achterkant van Koen zijn 4-snarige Harmony is aangevuld met de categorie “Trein”. Rond 10:00 sta ik op de parking van de goederenloods voor de eerste rit van 11:00. Het is goed warm en de pas opgedoken licht beige broek van m’n pa past prima bij de zomerse dag. Zo gaan we de 2de pinksterdag de stoomtrein in.
Wasbord en banjo hebben we een paar coupés verder in het bagagerek gelegd. We starten van voor naar achter. Het eerste rijstel zijn de gesloten 1ste klas Oriënt Express coupés waar we vanaf het gangpad langs zij de reizigers toezingen. Wanneer een conducteur ons in het smalle gangpad wil passeren zeg ik zonder verder bedoeling “Ik zal mijn buik even inhouden!”, waarop ik Koen dubbel zie knikken van het lachen. Ik snap de grap pas wanneer ik binnen op de bankjes een aantal zeer omvangrijke personen zie zitten. Oeps! De volgende 3 coupés van de 2de wagon zijn de standaardcoupés met aan beide zijden van het gangpad banken. De trein zit goed vol en in 40 minuten met een kleine stop in Kwadendamme (Lange Weegje) komen we ternauwernood halverwege de trein. De grootste hit is wel 619! Her aanstekelijke refrein “Forget About It” wordt, na een korte uitleg vooraf, volmondig meegezongen. (Toch fijn dat Finley in de eerste versie nog een refrein miste.) Terwijl de trein over het spoor hobbelt, hobbelen wij van links naar rechts door het gangpad van coupé naar coupé.
De terugweg, na een pauze in het restaurant, hang ik m’n ukelele om en stappen we achterin op om via de 3e klas richting locomotief te gaan. Achterin zit de culturele raad en de figuranten die in jaren 30 kledij door de trein, op het perron en in het restaurant De Buffer lopen. Voor de dame met krullenbos en kinderwagen is wellicht zowel de kledij als geboorte datum authentiek. Maar d’r schuumpjes zijn geweldig. De 2de heenrit ’s-middags om 14:00 beginnen we wederom vooraan. Maar deze keer krijgen we bijval van Scrooge. De Dickenson icoon stapte gelijktijdig met ons op in Goes en wanneer zijn doorgang wordt belemmerd door een wasbord slaat hij de leren draagriem over zijn zwarte hoge hoed en schuift de afgezaagde jachtgeweerhulzen over zijn vingertoppen. De vrek uit half 19de eeuw kan verbluffend goed weg op het ijzeren golfplaatje en voor een aantal nummer zijn we Company XL. LeipeLeo blijkt ook aardig weg te kunnen op zijn 4-gaats mini mondharmonica’s en schut even Oh Suzanne en De Kleine Toverfluit uit de mouw van zijn lange jas.
Halverwege blijkt een jonge vrouw met accordeon ons in tegengestelde richting te naderen, maar de rit is te kort om nog een muzikale mash-up te doen.
Na anderhalf uur wachten in Ootjeskerke stappen we weer vanachter op. Een vrouw met een serie kinderen in aflopende volgorde heeft liever dat we haar coupé overslaan. Vreemd? Wanneer Koen me op de rokjes attendeert begrijp ik waarom moord, doodslag, OLH en de duivel in onze teksten niet helemaal in de smaak valt. Gelukkig een wagon verder wel en iemand roept na een paar nummers, “We willen Rock!” Tja, dan is Not Dead Yet daar het beste antwoord op!
Op een paar zure christelijken na hebben we onszelf en een berg toeristen een aangename stoomtreindag bezorgd. Tot slot kunnen we uit ons onderzoek concluderen dat vrouwen unaniem voor de categorie “Hoop en Liefde” gaan, maar als alternatief “Drank” kiezen. Hmm?! Verder hebben we vandaag een kleuter een geloofwaardige mondharmonica solo laten geven. Meermaals een volle coupe “Forget About It” laten zingen en laten klappen op de maat van Texas 1945. Een hele trein categorieën uit ons repertoire laten kiezen, Duitsers laten lachen om flauwe John Cleese oorlogsgrappen (Don’t mention de war), een serenade aan een conducteursgezin gegeven, gemusiceerd met een meer dan 150 jaar oude vrek. En voor we werkelijk naar huis vertrekken geven Koen en de charmante accordeoniste als toegift nog spontaan samen een concertje voor de figuranten van die dag. Waarvan ik simultaan met de man met pet de laatste rit besef dat het een oude klasgenoot blijkt te zijn.
Kortom; het was me weer een genoegelijke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten