Op de dag dat half Nederland weer grappen met elkaar uithaalt staan wij in 1 van de mooiste zaaltjes van Zeeland. Bij aankomst is Walter, de geluidsman voor vanmiddag, de snoeren al aan het uitrollen. Parkeren in Middelburg is altijd een crime en het is dan ook even een gesleep met spullen, maar gelukkig schijnt, ondanks de koude wind, het zonnetje.
Naast de deur hangt het door het café gemaakte postertje met Boudewijn op de voorgrond. De eigenaar tipt ons later over de minimale uitzoek van geschikte foto’s en adviseert een goeie fotograaf in de arm te nemen. Al is het naar onze mening best gelukt om een leuke poster in elkaar te zetten.
De sfeer is onderling opperbest en met 2 optredens in 1 weekend voelt alles wel lekker relaxed. Boudewijn en ik hebben voldoende tijd om op het podium wat raak te pielen en het podiumgeluid nodigt uit om hier eindeloos mee door te gaan.
Alles staat ruim op tijd gereed en het zondagmiddagzonnetje en de bescheiden aantal bezoeker voor aanvang, nodigen uit om nog wat langer te wachten met de aftrap.
Zowel Heleen als Marjan van Stefan was er ’s middags met de kinderen. Dat is tenslotte een voordeel van een zondagmiddag optreden.
Naast een paar nummert tijdens een Mosselrockvoorronde ten tijde van The Bandox, zou dit de eerste keer in het Schuttershof voor mij zijn en de kroegbaas wist ons vol trots te vertellen dat Jan Akkerman enige tijd geleden het geluid hier prefereerde boven Paradiso. Dus dat zit wel goed.
Het bescheiden aantal bezoekers weerhield ons niet om vanaf het begon over het podium te rennen. Er was tenslotte ruimte genoeg en de naar voren uitgebouwde en verhoogde speakers hadden een mooi plateau om zo nu en dan te kunnen egotrippen (ach, zo nu en dan moet dat kunnen, toch?) Ik kan mij levendig voorstellen hoe dit zou zijn bij een stampvolle kroeg.
De 1ste set ging super en een paar Engelse scheepswerkers waren zwaar onder de indruk en wisten zich in de pauze een NoPoint shirt aan te meten. Een mooi zicht hoe die vol getatoeëerde armen uit die zwarte shirtmouwtjes staken.
De 2de set ging even zo vloeiend en het valt op hoeveel impact 2 optredens kort achter elkaar op onze routine heeft. En dat geeft weer ruimte om meer aandacht aan andere dingen te besteden, waaronder de solo’s.
Het aanwezige publiek vindt het blijkbaar geweldig en na de afsluiter “Let Me Entertain You” komt er dusdanig veel geluid uit de zaal dat het onmogelijk is om nu te stoppen.
Na de toegift laten de Engelsen ons weten ons absoluut voor een riant bedrag op hun werkschip te willen hebben. (Maar zoals in de meeste gevallen gaan we hier ook waarschijnlijk niets meer van horen) Maar de kroegbaas weet ons in ieder geval te strikken voor het komende Surviverlandfestival in augustus. Het gering aantal bezoekers had achteraf mede te maken met de vele band activiteiten in Middelburg en Vlissingen. O.a. American en de Mug hadden een band, maar ook in een ander café stond ’s-middags een band. Uiteindelijk stond de band uit dat laatste café bij onze toegift uit zijn dak te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten