70% om 15:00 en 100% kans op regen om 16:00. De buienradar is ons niet geheel goed gezind voor een optreden met de Brotherhood op een ponton in de Menheerse haven 's middags tussen 3 en 4. Maar wanneer we vroeg in de middag het eiland Flakkee op rijden verdwijnt de mist en rijden we met volle zon in kolone de kaai op. Ondanks de misser van de bus met Koen en Andre en dankzij het toevallig aanpikken van Jaap, komen we weer als 1 band aan.
De ponton ligt verankerd tegenover een kroeg op de hoek van het mooie oude haventje. Een fel oranje opblaas springkussenachtig dak is het onderkomen voor de muzikanten en de aftrap wordt verzorgd door de Soggy Bottom Girls (vrij vertaald; De Zwakke Bekken Bodemspier Dames. Dit heeft niets te maken met de dames in kwestie. Meer met de zieke creatieve puberale geest van het broederschap.). Een band onder leiding van een Gretsch spelende moeder met een dochter op bas met capo (ja, het kan echt Andre) en een 2de dochter achter de drumkit. Verder aangevuld met een zangeres en 2de gitariste, eveneens met Gretsch. Vooral de nummerkeuze en de samenzang maakt dat het een leuk bandje om te zien en te horen is. De bassiste blijkt ons contactpersoon te zijn. Vanaf de tegenover gelegen kroeg hebben we zicht op het podium en aangezien het programma nu al uitloopt zullen we niet stipt om 3 uur spelen.
Het is een mooi uitzicht naar de kroeg op de hoek en al is het geen overdaad aan volk, het is voldoende om een aangenaam concertje voor neer te zetten. De tijd is vooraf qua nummers en tijd goed afgemeten en helaas wordt ons qua tijd gevraagd om daarin te strepen. Uiteindelijk hebben we dit dus niet gedaan en hebben we een vol uur staan stuiteren. Jesus, Love Song 666 en Redneck Rampage passen qua tekst uitstekend bij de overwegend zwaar christelijke bevolking.
Het bliksemoptreden wordt op het podium vooraf gegaan door een kort interview met onze frondmanbrother Jaap, "wat was de vraag ook alweer?" en ondanks de afstand tot het publiek is het een energiek setje. In de lange pauze na het intro van Big River begint m'n Guild smaakvol te feed backen en Koen staat angstaanjagend link op een koffertje te balanceren om boven de reclame banner uit te komen. Ondanks onze poging om ons publiek over te halen om in ruil voor een droog T-shirt de overkant over te zwemmen, blijft het stil in de gracht. Ons pontonoptreden is wat ons betreft geslaagd en een ideaal teambuilddagje voor de Brotherhood. Ook de laatste serieuze band Buckle-Up weet het nog droog te houden, maar wanneer het jazzgezelschap met een rijkelijk tourschema (Gapinge, Westkappel, Aagtekerke, Buttinge,...) achter het reclamebord plaats neemt begint het vervelend vochtig te worden onder de parasol. Het voorstel om uitgebreid te eten in 1 van de Menheerse restaurants wordt afgeschoten om reden van verwachte drukte en wachttijd tijdens 1 van de drukste dagen van het durp.
Nee, dan maar even een frietje verderop. Na een aantal overvolle frituurs hebben we een regenachtige wandeltocht door het bij vlagen pittoreske havenplaatsje achter de rug om uiteindelijk te besluiten om terug naar de auto te wandelen om vanaf daar in een, door het vocht van onze kleren, beslagen ramen naar een wederom drukke snackbar buiten het centrum te rijden. Uiteindelijk verlaten we dan toch met volle maag The Middle of Harnis. Op naar deel 2 van dit Baldrick Brothers weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten