Op 18 april, aan het eind van één van onze spaarzame oefenavonden, heb ik na lang wikken en wegen de bom gedropt.
Geholpen door het zetje tijdens ons laatste, bijna publiekloos, optreden in De Post in Goes is mijn besluit definitief uitgesproken. 6 januari 2017 wordt mijn laatste optreden bij NoPoint. Na 12,5 jaar stap ik op dat moment als kersverse jubilaris uit één van de leukste Rockcoverbandjes van Zeeland.
Een bizar verhaal, gezien het feit dat we elkaar niet de hersens in timmeren, muzikale geschillen of verplichtingen elders hebben. Nee, de keuze is een pure luxe probleem. 2 toffe bands, een Roots & Murder Songs duo, maar ook ambitie voor een nieuwe muzikale uitdaging. Welke? Nog geen benul. Op moment van besluit in ieder geval nog niet.
De teller voor optredens tussen nu en bar American, begin volgend jaar, loopt gestaagd op en denk dat dit nog wel wat wordt aangevuld door mijn mede bandleden.
De eerste na mijn besluit is café De Concurrent, waar we al menig keer hebben staan stuiteren. In de Concurrent kan pas na 21:30 worden opgebouwd. Wanneer we rond die tijd binnen komen is het podium vóór in de kroeg al leeg. Van mijn besluit is nauwelijks iets te merken en het voelt alsof we er weer een feestje van gaan maken. Vanavond staat er geen bekende artiest in De Piek, dus we hoeven geen Thijs van Leer revival te verwachten. Helaas was Sass Jordan een week te vroeg in De Piek om nog even bij ons aan te schuiven.
Bij binnenkomst was de blondine achter de bar onder de indruk dat ik haar nog herkende en heb haar dit momentje van geluk maar gegund. Al was Andre meteen in twijfel. Wed dat hij mijn geheugencapaciteit wat beter kent. :D
Tijdens het opbouwen bedenk ik mij dat ik wat 230V blokjes ben vergeten en ook een microfoonstatief. Met een beetje creatieviteit slingeren we m'n snoer rond een "decoratieve" stellingplank boven mijn hoofd waaraan mijn SM58 naar beneden bungeld. Misschien niet al te slim met een al weken durende nekkramp, maar gaaf is het wel zo'n Lemmy look'a'like zanghouding. Gaande weg de avond wordt er driftig gestreept door nummers in de hoge zangregionen vanwege de broze keel van Herman. Gelukkig blijft er nog genoeg te genieten over, al is het al lang geleden dat we Dream On hebben geskipt. Enkele nummers moeten bij mij van diep komen en een enkeling zet ik zelfs volledig verkeerd in. Maar het publiek slikt het blijkbaar en wij doen het met een lolletje af. We hebben redelijk wat publiek, zo ook een stel uit Dinteloord die daar een kroeg hebben. Met wat lobbie voor NoPoint voor aan het eind van het jaar blijkt de Pine Box Boys pas bij hun te hebben gestaan en de halve Bat Mobiel. Perfecte kroeg voor de Baldrick Brothers dus en schuif hun ook maar meteen een CDtje toe, met enig ongenoegen van Herman, maar daar kan ik dan even niet mee zitten.
We hebben deze avond weer een 1-0-2 publiek. Eigenlijk een 2-1-3, want ook tijdens onze 2de set hadden we publiek. Ook deze keer sluiten we met succes dit Concurrentie feestje af met een heeeele boel Rosie op een trapje naar het walhalla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten