Tussen de CD-opnames begin dit jaar (2014) en de release van ons schijfje zit een forse tijd. Uiteindelijk hadden we de 500 geperste CD’s al begin juli binnen, maar leek het ons verstandig om geen presentatie te houden en vervolgens lange tijd met vakantie te gaan.
Na de opnames hadden we na pakweg 2 weken de mix van Jos binnen. Hij had er duidelijk werk van gemaakt en aanvankelijk waren we erg gecharmeerd van de details die hij hier en daar had toegevoegd. Dit had met name met wat echootjes e.d. te maken. Maar na een paar keer luisteren was onze mening qua volumes, met name van de zang t.o.v. de rest van de band, anders dan de niet rock georiënteerde studiotechnicus. Na een bandavondje CD luisteren was het duidelijk dat een paar broers af moesten reizen naar de Energy studio voor een 2de mix. Ronald en Koen viel deze eer toe en beiden hebben onze belangen met overtuiging kunnen verdedigen. Het resultaat; een pittige mix met hardere gitaren, duidelijkere mondharmonica en een zanger die past in het geheel. Hierin was met name de S-killer van Jos de troef, waarmee alle SliSSende S klanken Subtiel om zeep zijn gebracht. Niet dat ik daarmee suggereer dat Jaap een spraakgebrek heeft, maar de klank van de zang was wel heel erg helder en direct. De enige track die de kritiek heeft doorstaan en in zijn 1ste mix is blijven bestaan is Too Drunk Too Fuck waar de zwoele sfeer nog als een deken overheen ligt wat het nummer heel wat recht aandoet.
Op 9 maart kwam Harry „de kunstenaar” zijn ontwerp laten zien tijdens ons eerste optreden na de opnames in Cafe Die Twee. De hoes werd een paar keer heen en weer gestuurd tot we volledig achter het ontwerp konden staan. Harry heeft er een fraai stukje werk van gemaakt wat het schijfje een extra waarde meegeeft. Andre name de verdere verantwoording voor de persing en drukwerk op zich en viel van de ene bevestigingsronde in de volgende bevestigingsronde, totdat eindelijk tot persing werd overgegaan. Blijkbaar wil de perserij voor de volle 500% zeker zijn voor zij overgaan tot actie. Maar ach, we hadden de tijd, toch.
Na een lange "verdiende” vakantie verstrijkt de tijd en word het vanzelf 19 september. De presentatie werd vooraf gegaan door een radio-interview met Jaap op Omroep Zeeland. God dank dat hij zich nog de reden van de bandnaamkeuze kon herinneren. :o)
Dan eindelijk is het zover. DE avond van onze CD-presentatie in de kroeg waarvan we inmiddels wel kunnen zeggen dat het onze bandstamkroeg is geworden. In alle keren dat we hier hebben gespeeld is het qua sfeer, publiek en gastvrijheid van Eric en het barpersoneel geen enkele keer tegen gevallen. Sterker nog; elke keer stond het cafe volgepropt met voornamelijk bekenden die zichzelf en ons naar hartelust stonden te vermaken.
Toch blijft het aan het begin van de avond, wanneer het nog rustig is en wij het podium in gereedheid brengen, spannend of ook deze avond er weer 1 is, zoals inmiddels zovelen.
De planning voor de avond was 2 niet al te lange sets en geen toegift. De verleiding is altijd groot om toch weer meer en meer te spelen, maar de afspraak was strikt.
Koen had het grootste deel van zijn kroos bij en halverwege de avond zag ik Ben van Jaap ook voorbij komen. Koen had weer contact met een aantal oude vrienden/schoolkameraads van „vroeger” die vanavond zouden komen en ook de vaste fans waren uiteraard aanwezig.
De CD die we vooraf aan Maurice hadden gegeven zat tijdens de opbouw in de speler en klonk lekker fris en pittig uit de speakers. Die Raas/De Regt-mix is erg goed uit de verf gekomen.
De kroeg zat over de gehele avond gezien minder vol dan tijdens de kerstavonden, maar voor de toeschouwers waarschijnlijk prettiger en er was zo doende ruimte om de bar te benaderen wat voor de omzet wellicht ook niet verkeer uit is gepakt.
Halverwege hebben we Harry "De Kunstenaar" Gruson een fles Havana Club rum (goeie keuze Jaap) gegeven voor zijn bijdrage aan het hoesontwerp en de kroegbaas ritueel onze CD overhandigd. Deze laatste hebben we vervolgens het bordje "Heay Heay Heay" in zijn handen gedrukt en Eric stond goed getimed op Write It All Down met het bordje te zwaaien.
De Segnorita was deze keer een oude bekende van Jaap. Ik zag de angst in de ogen van m'n zus toen Jaap met de sambaballen haar kan op liep, maar de keuze viel uiteindelijk op de dame naast haar. :o)
Alle nummers van de CD zijn, verpakt tussen anderen, voorbij gekomen.
En zoals altijd sloot Jesus de rij in onze play list.
De schijf kwam na afloop ruim 65 gratis of tegen een vrijwillige bijdrag in handen van onze aanhoorders. Dat leverde naast de opbrengst van het restant aan T-shirts nog een redelijk gevulde collectebus op.
De CD-release is een feit. Laat het schijfje zijn werk maar doen. Hopelijk houden we er leuk wat optredens aan over. In ieder geval weer een onvergetelijke avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten