Druilerig herfstweer op een zaterdag half september waar het makkelijk had kunnen nazomeren. Echte boost voor het publiek is dit weer niet echt, maar daar lijken de Schorenaren weinig boodschap aan te hebben. De bus vind z'n plek naast de, voor de gelegenheid in bedrijf zijnde, smederij. Een paar stappen verwijderd van de "theetuin" tegenover het centraal gelegen kerkje. Schore is een klein dorpje tussen Hansweert en Kapelle, maar met een actieve kern en de jaarmarkt wordt dan ook met net zoveel gedrevenheid gevierd als een jaarmarkt elders. Al kreeg ik toch de indruk dat het voornamelijk een feestje voor de schorenaren zelf betrof gezien de geringe opkomst van buitenaf.
Nadat we Bambi hebben gevonden, die nog verwikkeld was in een discussie met de BOA, beginnen we onze middag voor de koffie en taart verkoop, waar net verse taart is afgeleverd, nadat de voorraad vanmorgen was uitverkocht. Een paar nummers verder geven we de strijd op, nadat we de indruk krijgen dat we het terras eerder leeg dan vol spelen. Alles is rond het kerkje gesitueerd en via schiettent en oliebollenkraam wordt ik aangeschoten door een vrouw met overtuigingspotentie om mij met een schijf van vijf wat bijbelkennis aan te meten. Nu ben ik niet direct de antichrist, maar toch zeker wel overtuigend atheïst met de neiging om iedereen van het tegendeel van geloof te overtuigen. Kompaan Koen is dan ook niet voor niets al een meter of 6 vooruit gegaan. M'n bloed kriebelt, maar nu ff niet. Voor een vrouw in het kraampje verderop, duidelijk ook geen aanhanger van de schijf van vijf, spelen we met volle overtuiging en gegarandeerd wijds en zijde hoorbaar "Jesus Don't Save me". Tijdens ons rondje rond de kerk zetten we nog een paar keer in bij wat omstanders en standhouders tot we weer bij het koffieterras zijn aangekomen. Op het met partytenten overdekte "theetuintje" is het alweer wat drukker en na de gebruikelijke play list onderhandelingen gaan we daar met ons tweede setje van start.
Voor ons hebben we een paar regenboogtaart eten de bekenden. Na wat gissen en peinzen kom ik na een paar nummers tot de conclusie dat ik me sta uit te sloven voor iemand verderop op het terras, waar ik mijn gehele kleuterschoolcarrière lief en leed mee heb gedeeld.
Wanneer we onze tweede rondje rond de kerk doen bieden we de oliebollenbakkers een serenade aan. "Ja, doe maar wat van ABBA." Tja, dan maar een snel introtje "Does Your Mother know" gevolgd door een Murder ballad. We hobbelen van kraam naar kraam. Bij de Kerchup fabriek spelen we onszelf op hun foodtruckfestival in 2018.
Voor de kinderattraktie "kop van Jut" vraagt een knorrige attractiehouder (met de gelaatsdrukking als de kut van Job) ons, "Is er dit jaar geen straatmuziek?" (???) Volgens mij begreep hij zelfs na een veel te snelle "Same Old Thing", speciaal voor hem gezongen, niet dat wij de muzikale straatartiesten voor dit jaar waren.
Ons buitenconcert wordt ons moeilijk gemaakt door een irritante regenbui. Maar gelukkig kunnen we schuilen onder de luifel van Indigo. Speciaal voor de 2 strijders tegen alles wat naar drugs, drank of andere verslaving neigt, spelen we onze ode aan donkere whiskey en leugens voor bestwil: "Drinking Dark Whiskey", terwijl het buiten de luifel alleen maar harder gaat regenen. De afgesproken tijden hebben we naar eigen inzicht aan ons laars gelapt, maar ondanks dat we onze afgesproken speelduur dik zijn overschreden sluiten we onze middag af in het droge buurtgebouw waar al verschillende families vanwege het weer naar toe zijn gevlucht. Daar wordt ons meteen een pot bier in ons handen gedrukt die we maar wat dankbaar achterover slaan. Na een setje in het helder verlichte zaaltje is het tijd om ons contact persoon in de hoedanigheid van Bambi, te gaan zoeken. Niet te verwarren met het ranke reetje uit de Walt Disney fantasie, maar de robuuste werkelijkheid die zowel Dijkrock als de Schoorse Herfstmarkt mede weet mogelijk te maken. Met een extra rondje rond de kerk scoren we nog even een zak oliebollen voor thuis. Al worden er toch nog even een paar ter plaatse soldaat gemaakt en sneuvelen ter plaatse, met of zonder poedersuiker, voor het Schoorse offensief. Alvorens we de forse goedheid zelve in het eerder bezochte zaaltje aan treffen. Het was geen topdag voor de standhouders, locale bevolkters en organisatoren, maar zoals zo vaak, toch zeker weer één met een eigen verhaal. Schore heeft het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten